Europese manier

De Europese Route, of zoals het vaak wordt genoemd, de Belgische Route, is de naam die wordt gegeven aan een legale methode om de Nederlandse regels voor hereniging of gezinsvorming te omzeilen door enige tijd alleen of met een echtgenoot of partner in een ander EU-land te wonen. Dit is vaak de enige overgebleven optie voor veel mensen die van andere kansen hebben geprofiteerd, maar geen resultaten hebben gekregen.

Deze methode voldoet aan de Europese wetgeving (Richtlijn 2004/38). De Europese wetgeving is flexibeler op het gebied van gezinshereniging dan de Nederlandse wetgeving: als een van de partners of gezinsleden is ingeschreven in een niet-EU-land, kan hij op grond van bovenstaande richtlijn documenten voor legaal verblijf verkrijgen.

 

Waar is de “Europese manier” op gebaseerd?

Toen de Europese Unie werd opgericht, werd er een wet aangenomen over het recht op vrij verkeer van werknemers tussen EU-lidstaten. Deze rechten gelden nu voor alle EU-burgers. Sinds 30 april 2006 gelden de regels van Richtlijn 2004/38 in alle 28 EU-lidstaten.

Europese regels zijn alleen van toepassing op EU-burgers die gebruik hebben gemaakt van het recht op vrij verkeer, alleen dan zullen EU-burgers onderworpen zijn aan het Europese recht. Dus om de regels van de "Europese manier" toe te passen, moet een EU-burger naar een ander EU-land emigreren. Het recht op vrij verkeer geldt voor bepaalde gezinsleden en partners, ongeacht hun nationaliteit. Voor bijvoorbeeld een Nederlander die in Nederland woont, geldt gezinshereniging langs het "Europese pad" niet, maar voor een Belgische of Duitse vestiging in Nederland wel het "Europese pad". De belangrijkste voorwaarde is dat een burger van de Gemeenschap over voldoende middelen van bestaan ​​beschikt. Dit kan spaargeld zijn op een bankrekening, salaris of ander inkomen.

Er bestaat dus een onderscheid tussen Unieburgers die naar een andere EU-staat zijn verhuisd en Unieburgers die alleen in hun eigen land hebben gewoond. Dit onderscheid wordt soms gemeenschapsburger genoemd, dat wil zeggen dat een gemeenschapsburger een buitenlander is die een burger van de Unie is en heeft geprofiteerd van het Europese recht van vrij verkeer. Deze term wordt nergens gedefinieerd, maar wordt vaak gebruikt.

 

 

Voorbeelden van de voordelen van een burger van de Gemeenschap:

In het geval dat een burger van de Unie naar een ander EU-land verhuist, is de Europese wetgeving op hem van toepassing. Dat wil zeggen dat Europese wetgeving prevaleert boven nationale en Europese rechten volledig kunnen worden geïmplementeerd. Het recht om een ​​gezin te stichten/herenigen is ook een Europese wet.

Volgens het Gemeenschapsrecht heeft de echtgeno(o)t(e)/geregistreerde partner/gezin van een Gemeenschapsburger dezelfde Gemeenschapsrechten als een EU-burger, op voorwaarde dat er een band bestaat met de EU-burger. De uitgenodigde partij verkrijgt deze rechten van rechtswege van hem/haar. Deze regels gelden ook als de EU-burger getrouwd is met of een langdurige relatie heeft met een buitenlandse partner uit een land buiten de EU. In Nederland en enkele andere EU-landen wordt ook rekening gehouden met samenwonen. Kinderen jonger dan 21 jaar, maar ook andere familieleden zoals ouders, schoonouders, grootouders en kleinkinderen, kunnen deelnemen aan de gezinsherenigingsprocedure langs de “Europese route”. Eén van de voorwaarden is dat het gezin de steun van een EU-burger nodig heeft voor een normale levensstandaard.

Wanneer kunt u familieleden langs het "Europese pad" brengen?

Deze route wordt vooral gebruikt door burgers die hun partner niet via de normale mvv-procedure kunnen brengen, bijvoorbeeld omdat de uitnodigende partij niet aan de inkomenseis kan voldoen of omdat de partner het inburgeringsexamen niet kan halen.
Bij gezinshereniging moet het inreisvisum gratis worden verstrekt. Bij aankomst begint de toelatingsprocedure: familiebanden, identiteitsbewijs en voldoende inkomen moeten worden aangetoond.