europejski sposób
Trasa Europejska, lub jak często się ją nazywa, Trasa Belgijska, to nazwa nadana legalnej metodzie obchodzenia holenderskich przepisów dotyczących łączenia lub tworzenia rodziny poprzez mieszkanie przez pewien czas samotnie lub z małżonkiem lub partnerem w innym kraju UE. Jest to często jedyna pozostała opcja dla wielu osób, które skorzystały z innych możliwości, ale nie osiągnęły rezultatu.
Ta metoda jest zgodna z prawodawstwem europejskim (Dyrektywa 2004/38). Ustawodawstwo europejskie jest bardziej elastyczne w obszarze łączenia rodzin niż ustawodawstwo holenderskie: jeśli jeden z partnerów lub członków rodziny jest zarejestrowany w kraju spoza UE, może uzyskać dokumenty legalnego pobytu na podstawie ww. dyrektywy.
Na czym opiera się „europejska droga”?
Wraz z utworzeniem Unii Europejskiej uchwalono ustawę o prawie do swobodnego przepływu pracowników między członkami UE. Prawa te mają teraz zastosowanie do wszystkich obywateli UE. Od 30 kwietnia 2006 r. zasady określone w dyrektywie 2004/38 obowiązują we wszystkich 28 państwach członkowskich UE.
Przepisy europejskie mają zastosowanie tylko do tych obywateli UE, którzy skorzystali z prawa do swobodnego przemieszczania się, dopiero wtedy obywatele UE będą podlegać prawu europejskiemu. Aby zatem zastosować zasady „europejskiej drogi”, obywatel UE musi wyemigrować do innego kraju UE. Prawo do swobodnego przemieszczania się dotyczy niektórych członków rodziny i partnerów, niezależnie od obywatelstwa. Na przykład w przypadku Holendra mieszkającego w Holandii łączenie rodzin na „ścieżce europejskiej” nie ma zastosowania, ale w przypadku osiedlenia się w Holandii Belgów lub Niemców obowiązuje „ścieżka europejska”. Najważniejszym warunkiem jest posiadanie przez obywatela Wspólnoty wystarczających środków utrzymania. Mogą to być oszczędności na koncie bankowym, wynagrodzenie lub inne dochody.
Istnieje zatem rozróżnienie między obywatelami Unii, którzy przenieśli się do innego państwa UE, a obywatelami Unii, którzy mieszkali wyłącznie we własnym kraju. To rozróżnienie jest czasami określane jako obywatel Wspólnoty, co oznacza, że obywatelem Wspólnoty jest cudzoziemiec będący obywatelem Unii, który skorzystał z europejskiego prawa do swobodnego przemieszczania się. Termin ten nie jest nigdzie zdefiniowany, ale jest często używany.
Przykłady korzyści obywatela Wspólnoty:
W przypadku, gdy obywatel Unii przenosi się do innego kraju UE, stosuje się do niego prawo europejskie. Oznacza to, że prawodawstwo europejskie przeważa nad prawami krajowymi, a prawa europejskie mogą być w pełni wdrożone. Prawo do założenia / połączenia rodziny jest również prawem europejskim.
Zgodnie z prawem wspólnotowym małżonek/zarejestrowany partner/rodzina obywatela Wspólnoty ma takie same prawa wspólnotowe jak obywatel UE, pod warunkiem że istnieje związek z obywatelem UE. Zaproszona strona otrzymuje od siebie te prawa z mocy prawa. Zasady te mają zastosowanie również w przypadku, gdy obywatel UE pozostaje w związku małżeńskim lub pozostaje w długotrwałym związku z partnerem zagranicznym pochodzącym z kraju spoza UE. W Holandii i niektórych innych krajach UE wspólne pożycie jest również brane pod uwagę. W procedurze łączenia rodzin na „szlaku europejskim” mogą uczestniczyć dzieci do 21. roku życia, a także inni krewni, np. rodzice, teściowie, dziadkowie i wnuki. Jednym z warunków jest to, że rodzina potrzebuje wsparcia obywatela UE, aby móc normalnie żyć.
Kiedy możesz sprowadzić krewnych na „ścieżkę europejską”?
Ta droga jest wykorzystywana głównie przez obywateli, którzy nie mogą przeprowadzić swojego partnera przez normalną procedurę MVV, na przykład dlatego, że strona zapraszająca nie może spełnić wymagań dotyczących dochodu lub ponieważ partner nie może zdać egzaminu integracyjnego.
W przypadku łączenia rodzin wiza wjazdowa musi być wydana bezpłatnie. Po przyjeździe rozpoczyna się procedura kwalifikacyjna: należy wykazać więzy rodzinne, dowód tożsamości i wystarczający dochód.
