Hoe Nederland meedoet aan internationale uitwisseling van belastinggegevens

Een enkele standaard voor de internationale automatische uitwisseling van fiscale en financiële informatie (CRS) is in 2014 ontwikkeld door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling in opdracht van de ministers van Financiën van de G20-landen. Richtlijn 2014/107/EU van 9 december 2014 legde de norm vast voor de landen van de Europese Unie. Tegelijkertijd heeft elke EU-staat het recht om de CRS op zijn eigen manier te interpreteren en te implementeren, zonder af te wijken van de algemene regels die in de richtlijn zijn vastgelegd.

Laten we eens kijken hoe de CRS-vereisten in Nederland worden geïmplementeerd.

Wat is het punt?

Volgens CRS zijn financiële en fiscale gegevens van rechtspersonen en natuurlijke personen die in het buitenland belasting moeten betalen onderhevig aan uitwisseling.

In navolging van de CRS verstrekken banken en andere financiële instellingen de Nederlandse Belastingdienst informatie over de rekeningen van hun buitenlandse klanten - particulieren en bedrijven. Dit geldt in het bijzonder voor:

• besloten vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid - Besloten Vennootschap (BV);
• naamloze vennootschappen - Naamloze Vennootschap (NV);
• maatschappen met onbeperkte aansprakelijkheid - Vennootschap Onder Firma (VOF).

We hebben het dan over bedrijven met niet-ingezeten oprichters die in Nederland zijn geregistreerd en rechtspersonen gevestigd in het buitenland. Soms geldt dit ook voor gegevens van de uiteindelijke begunstigden van bedrijven.

De CRS verplicht financiële instellingen om de fiscale woonplaats of woonplaats van hun klanten vast te stellen. De rekeninghouder dient een passende melding te doen. Als het land van fiscale woon- of verblijfplaats van de klant een land is dat deelneemt aan de CRS, verstrekt de financiële instelling de gegevens aan de Nederlandse Belastingdienst voor verdere uitwisseling.

Omgekeerd ontvangt de Nederlandse belastingdienst informatie over de buitenlandse financiële rekeningen van Nederlanders en bedrijven met een Nederlandse registratie of Nederlandse fiscale woonplaats. Dit betekent niet automatisch dat de belasting in Nederland moet worden betaald. Eerst worden de gegevens voor elk specifiek onderwerp geanalyseerd.

Goedkeuring van CRS

Vandaag hebben meer dan 100 landen van de wereld zich aangesloten bij de CRS. Daarnaast behoorde Nederland tot de 'pioniers' in de uitvoering van de uitwisseling van fiscale informatie. Richtlijn 2014/107/EU en CRS zijn op 1 januari 2016 geïmplementeerd in de Nederlandse wet met de Wet op de wederzijdse internationale fiscale bijstand. Hierdoor moesten financiële instellingen vanaf 2017 rapporteren over CRS (op basis van gegevens over het aanslagjaar 2016).

Wie moet gegevens verstrekken?

Financiële instellingen moeten gegevens verstrekken aan de Belastingdienst. Met "financiële instellingen" bedoelt de IRS:

1. banken;
2. makelaars;
3. investeringsorganisaties;
4. sommige soorten verzekeringsmaatschappijen.

Als u niet zeker weet of u op grond van CRS gegevens moet aanleveren bij de Belastingdienst, raadpleeg een specialist van Nalog.nl.

Hoe wordt het land van fiscale woonplaats bepaald?

Elke natuurlijke persoon en rechtspersoon heeft een land van fiscale woonplaats. Financiële instellingen zijn verplicht om te bepalen in welke landen hun klanten ingezetenen zijn. Hiervoor worden vanaf 1 januari 2016 speciale formulieren gebruikt:

• "Bepaling van de fiscale woonplaats" - voor particulieren;
• "Bepaling van de fiscale status" - voor bedrijven.

De formulieren zijn ontwikkeld door het Ministerie van Financiën en de Nederlandse Vereniging van Banken en worden inmiddels door bijna alle financiële instellingen in Nederland gebruikt.

Welke informatie wordt gebruikt om de fiscale woonplaats te bepalen?

Elk land dat deelneemt aan de CRS hanteert zijn eigen regels om het land van fiscale woonplaats van natuurlijke personen en rechtspersonen te bepalen. Informatie hierover is te vinden op de website van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).

Laten we eens kijken met welke omstandigheden rekening wordt gehouden bij het bepalen van de fiscale woonplaats van een persoon door de toezichthouders in Nederland.

Een natuurlijke persoon is fiscaal inwoner van Nederland als hij permanent of voor langere tijd legaal in het land verblijft. Het controleert de volgende voorwaarden:

• U brengt het grootste deel van uw tijd door op uw woonadres in Nederland.
• Uw partner en uw gezin wonen in Nederland.
• U werkt in Nederland.
• U bent verzekerd in Nederland.
• U heeft een huisarts in Nederland.
• U bent lid van een of meer Nederlandse verenigingen.
• Uw kinderen krijgen onderwijs in Nederland.

Bij het bepalen van de fiscale woonplaats van een onderneming spelen factoren als:

• de plaats waar de organisatie is gevestigd (geregistreerd);
• de plaats waar belangrijke managementbeslissingen worden genomen;
• de plaats waar bestuursleden vergaderen;
• de plaats waar het kantoor is gevestigd en de rapportage wordt gedaan;
• de plaats waar aandeelhouders wonen en samenkomen.

Ook de organisatorische en juridische bedrijfsvorm speelt een rol. Is het bijvoorbeeld een maatschap met onbeperkte aansprakelijkheid, dan wordt rekening gehouden met de fiscale woonplaats van de vennoten.

Als u wordt geconfronteerd met een situatie waarin het moeilijk is om de fiscale woonplaats van een bedrijf te bepalen, kan het helpen om de puntjes op de "en" te zetten Nalog.nl adviseur - contact!

Welke informatie wordt naar de belastingdienst gestuurd?

Als een financiële instelling de buitenlandse fiscale woonplaats van de cliënt bepaalt, dan worden overgedragen aan de Belastingdienst:

1. Persoonlijke informatie (volledige naam/bedrijfsnaam, adres, geboortedatum en -plaats/registratie, land van fiscale woonplaats, fiscaal nummer van de persoon);
2. financiële data (rekening- of polisnummer, saldo of poliswaarde, percentage inkomen, opbrengst uit verkoop van financiële producten zoals effecten).

Wat gebeurt er met de gegevens?

Gegevens worden jaarlijks overgedragen aan landen die deelnemen aan de uitwisseling van belastinginformatie. Daar worden ze geanalyseerd en geverifieerd. Op zijn beurt krijgt Nederland ook informatie van de landen die deelnemen aan de CRS. Persoonlijke gegevens zijn beschermd. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) speelt daarbij een belangrijke rol.