Bleiswijk'te depolama sadece bir aile işletmesi değildi - çalışanlar aslında kurumsal aileye katılmak zorundaydı ve bu tanımda mecazi hiçbir şey yok. Peki, sabahları herkesin başını salladığı bir takıma başka nasıl denir? Bununla birlikte, mesele sabah kucaklamalarıyla sınırlı değildi: sarılmalar bütün gün sürdü ve düzenli olarak öpücüklere dönüştü ve cinsel nitelikteki neşeli şakalar yağdı. Çalışanların tüm değerli (sahibinin görüşüne göre) vücut kısımları düzenli ve açık bir şekilde tartışıldı.
Ancak işletme sahibi sadece çalışanlara değil, kendisine de hayrandı. Bir kez tuvalette işçilerle birlikte, mal sahibi onlara cinsel organlarını düzenli olarak gösterdi ve hatta onlara adanmış ciddi konuşmalar yaptı. Çalışanların cinsel organları da fark edilmedi - mal sahibi şakayla çalışanları ellerinden tuttu ve mutlu bir şekilde güldü.
Şirketin kendine özgü kurumsal kültürü, patronun oğlu tarafından geliştirildi ve yönetildi. Sahibinin oğlunun Blaiswijk deposunun aile oyunlarına kişisel katılımı hakkında hiçbir şey bilinmediğinden, onu saf bir teorisyen olarak kabul edeceğiz. Ancak baba tatil gibi işe gitti ve bu 10 yıldan fazla sürdü.
Depodaki "aile idilinde" anlaşmazlık beklenmedik bir şekilde meydana geldi - aile üyelerinden birinin hain olduğu ortaya çıktı. 16 yıl boyunca sıcak (ve hatta biraz fazla ısınmış) bir ekipte çalıştıktan sonra aniden ayrılmaya karar verdi ve bunun sebebinin aile ortamı olduğunu yüzsüzce ifade etti. Sahibi, sorunun böyle bir formülasyonuna katılmadı ve işçinin saçmalıkları unutmasını, barış içinde yaşamaya devam etmesini önerdi, ancak inatçı oldu.
Daha da kötüsü - insanlara kirli aile çarşaflarını çıkardı! Bunun yerine bir avukat tuttu ve onunla birlikte her şeyi mahkemeye taşıdı.
Duruşmada, baba sahibi, duruşma için herhangi bir neden görmediğini mutlu bir şekilde açıkladı: çalışan, deponun aile geleneklerinden hiçbir zaman memnuniyetsizliğini beyan etmedi, yani her şeyden memnun olduğunu söylüyorlar ve hiçbir şey yok. anlamak. Hakim, elbette, şakaları takdir etti, ancak davalı ile aynı fikirde değildi ve 3151 avro (brüt) maaşın ve mal sahibi tarafından şahsen dağıtılan ikramiyelerin, bire kadar çalışanların ağzında bir tür tıkaç olduğunu belirtti. bunların bir arızası vardı. Adil olmak gerekirse, not ediyoruz: bu ücret seviyesi, aile gelenekleri olmayan diğer depolardan belirgin şekilde daha yüksektir.
Hakim, şirket sahibinin, çalışanlarına - psikolojik açıdan da dahil olmak üzere - güvenli çalışma koşulları sağlamakla yükümlü olduğunu ve beklenmedik bir şekilde "hain" davacıya 56 avrodan fazla tazminat ödenmesine karar verdiğini de sözlerine ekledi. Diğerleri ilk haini takip etti ve açılan şikayetlerin sayısı artıyor. Aile çöktü! Ama her şey ne kadar güzel başladı...
