Do Holandii co roku przybywa dość duża liczba tzw. migrantów rodzinnych. Wysyłane są do osób posiadających obywatelstwo holenderskie lub zezwolenie na pobyt stały. Podstawą uzyskania pozwolenia na pobyt od takich migrantów jest łączenie rodzin lub utworzenie rodziny w Holandii. Jednocześnie integracja migrantów rodzinnych ze społeczeństwem holenderskim charakteryzuje się własnymi cechami.
Podstawowe dane o migrantach rodzinnych
Migranci rodzinni przyjeżdżają do Holandii, aby połączyć się ze swoim partnerem, osobą posiadającą holenderskie obywatelstwo lub pozwolenie na pobyt w Holandii. Ta osoba to zazwyczaj tzw. sponsor. Ubiegając się o zezwolenie na pobyt oraz w przyszłości, sponsor jest odpowiedzialny za zapewnienie, aby migrant rodzinny spełniał warunki uzyskania zezwolenia na pobyt.
Divosa, stowarzyszenie pracowników gmin, opublikowało na swojej stronie internetowej arkusz informacyjny z danymi na temat różnych kategorii migrantów. Szczególną uwagę zwraca się na migrantów rodzinnych. Według biuletynu około 68% migrantów rodzinnych, którzy podlegają wymogowi integracji, to kobiety w wieku od 26 do 44 lat. Często mieszkają w dużych miastach na zachodzie kraju. Wśród nich odsetek pracowników jest wyższy niż wśród posiadaczy statusu: odpowiednio 49% vs 33%.
Wśród rodzin połączonych 10% otrzymuje pomoc społeczną, mimo że partner migranta rodzinnego musi posiadać wystarczające własne dochody w momencie ubiegania się o zezwolenie na pobyt. Pomoc społeczną otrzymuje 56% grupy „status” (posiadaczy statusu).
Gminy w procesie integracji migrantów rodzinnych
Migranci rodzinni spoza Unii Europejskiej są zobowiązani do integracji, a od tego roku za integrację odpowiedzialne są gminy, ponieważ specyfika tej kategorii wymaga odrębnego podejścia. Ogólnie rzecz biorąc, migranci rodzinni stosunkowo łatwo znajdują pracę, ale ich integracja pozostaje nieco w tyle za osobami posiadającymi status.
Aby zoptymalizować pracę gmin nad integracją migrantów, stworzono benchmark, w którym uczestniczą 182 gminy (53% gmin, w których mieszka 61% ludności Holandii) – Benchmark Integracja Obywatelska i Posiadacze Statusu. Celem jest pozyskiwanie informacji i rozwijanie narzędzi poprawiających efektywność samorządu miejskiego.
Trudności
Z jednej strony migranci rodzinni często pochodzą z krajów bardziej rozwiniętych niż inne kategorie. Co więcej, zdali już test integracyjny przed przyjazdem do Holandii, więc ich pozycja wyjściowa jest lepsza. Tacy migranci mogą sobie pozwolić na skupienie się na znalezieniu pracy, a nie na nauce języka.
Ale z drugiej strony niektórzy migranci rodzinni są całkowicie zależni. Według Divosy, niektóre gminy eksperymentują ze specjalnymi konsultantami, aby im pomóc. Stowarzyszenie przygotowało wcześniej wytyczne dla gmin i wkrótce zorganizuje spotkanie, na którym będzie wymieniać się doświadczeniami.
A co z posiadaczami statusu?
Pomimo tego, że znajdują się w gorszej sytuacji niż migranci rodzinni, wskaźnik zatrudnienia osób, które otrzymały status uchodźcy i zezwolenia na pobyt, wzrósł w ostatnich kwartałach 2021 r. do najwyższego poziomu od czterech lat. Posiadacze statusu skorzystali na dużym zapotrzebowaniu na personel w 2021 r.
Divosa odnotowuje jednak również stagnację w procesie integracji posiadaczy statusu. Coraz więcej jest zwolnień z obowiązku zdawania egzaminów integracyjnych: wśród osób, które przyjechały do Holandii w latach 2014-2015. , dwie trzecie otrzymało dyplom integracyjny, ale w kolejnych latach tego wskaźnika nie da się osiągnąć. Duża grupa nie może wypełnić obowiązku integracji np. z powodu problemów fizycznych lub psychologiczno-psychicznych.
Jak my napisał, od 1 stycznia 2022 r. obowiązuje nowa ustawa o integracji: zawiera wyższe wymagania dotyczące znajomości języka niderlandzkiego, ale przewiduje indywidualny plan integracji (persoonlijk Plan Inburgering en Participatie). Przedstawiciele gmin są przekonani, że w przyszłości więcej migrantów wywiąże się z obowiązków integracyjnych.
Data publikacji: 28.10.2022
