Jak Holandia uczestniczy w międzynarodowej wymianie danych podatkowych

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w 2014 r. w imieniu ministrów finansów krajów G20 opracowała jednolity standard międzynarodowej automatycznej wymiany informacji podatkowych i finansowych (CRS). Dyrektywa 2014/107/UE z 9 grudnia 2014 r. ustaliła standard dla krajów Unii Europejskiej. Jednocześnie każde państwo UE ma prawo do własnej interpretacji i implementacji CRS, nie odbiegając od ogólnych zasad określonych w Dyrektywie.

Zobaczmy, jak wymagania CRS są wdrażane w Holandii.

Jaki jest sens?

Zgodnie z CRS, wymianie podlegają dane finansowe i podatkowe osób prawnych i osób fizycznych, które są zobowiązane do płacenia podatków za granicą.

Zgodnie z CRS banki i inne instytucje finansowe przekazują holenderskim organom podatkowym informacje o rachunkach swoich zagranicznych klientów – osób fizycznych i firm. W szczególności dotyczy to:

• prywatne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – Besloten Vennootschap (BV);
• spółki akcyjne - Naamloze Vennootschap (NV);
• spółki osobowe z nieograniczoną odpowiedzialnością - Vennootschap Onder Firma (VOF).

Mowa tu o spółkach, których założyciele nie są rezydentami zarejestrowanymi w Holandii oraz osoby prawne mające siedzibę za granicą. Czasami dotyczy to również danych od beneficjentów ostatecznych firm.

CRS zobowiązuje instytucje finansowe do określenia rezydencji podatkowej lub miejsca zamieszkania swoich klientów. Posiadacz rachunku musi złożyć odpowiedni raport. Jeżeli kraj rezydencji podatkowej lub rezydencji klienta jest krajem, który uczestniczy w CRS, instytucja finansowa przekazuje dane holenderskim organom podatkowym do dalszej wymiany.

I odwrotnie, holenderski urząd skarbowy otrzymuje informacje o zagranicznych rachunkach finansowych obywateli holenderskich i firm z holenderską rejestracją lub holenderską rezydencją podatkową. Nie oznacza to automatycznie, że podatek będzie musiał zostać zapłacony w Holandii. Najpierw analizowane są dane dla każdego konkretnego podmiotu.

Przyjęcie KSR

Dziś do CRS dołączyło ponad 100 krajów świata. Wraz z tym Holandia była jednym z krajów „pionierskich” we wdrażaniu wymiany informacji podatkowych. Dyrektywa 2014/107/UE i CRS zostały implementowane do prawa holenderskiego z dniem 1 stycznia 2016 r. Ustawą o wzajemnej międzynarodowej pomocy podatkowej. W rezultacie instytucje finansowe zostały zobowiązane do raportowania CRS od 2017 r. (na podstawie danych za rok podatkowy 2016).

Kto powinien podać dane?

Instytucje finansowe muszą przekazać informacje holenderskim organom podatkowym. Przez „instytucje finansowe” IRS oznacza:

1. banki;
2. brokerzy;
3. organizacje inwestycyjne;
4. niektóre rodzaje firm ubezpieczeniowych.

Jeśli nie masz pewności, czy masz obowiązek przekazywać dane w ramach CRS do urzędu skarbowego, skonsultuj się ze specjalistą Nalog.nl.

Jak ustala się kraj rezydencji podatkowej?

Każda osoba fizyczna i prawna ma kraj rezydencji podatkowej. Instytucje finansowe są zobowiązane do określenia krajów, w których mieszkają ich klienci. Od 1 stycznia 2016 roku wykorzystywane są w tym celu specjalne formularze:

• „Określenie rezydencji podatkowej” – dla osób fizycznych;
• „Określenie statusu podatkowego” – dla firm.

Formularze zostały opracowane przez Ministerstwo Finansów i Holenderskie Stowarzyszenie Bankowe i są obecnie używane przez prawie wszystkie instytucje finansowe w Holandii.

Jakie informacje są wykorzystywane do ustalenia rezydencji podatkowej?

Każdy kraj uczestniczący w CRS stosuje własne zasady w celu określenia kraju rezydencji podatkowej osób fizycznych i prawnych. Informacje na ten temat można znaleźć na stronie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

Zastanówmy się, jakie okoliczności są brane pod uwagę przy ustalaniu rezydencji podatkowej osoby przez organy regulacyjne w Holandii.

Za rezydenta podatkowego w Holandii uważa się osobę fizyczną, która legalnie zamieszkuje w kraju na stałe lub przez dłuższy czas. Sprawdza następujące warunki:

• Większość czasu spędzasz pod swoim adresem zamieszkania w Holandii.
• Twój partner i Twoja rodzina mieszkają w Holandii.
• Pracujesz w Holandii.
• Jesteś ubezpieczony w Holandii.
• Masz lekarza rodzinnego w Holandii.
• Jesteś członkiem jednego lub kilku holenderskich stowarzyszeń.
• Twoje dzieci kształcą się w Holandii.

Przy ustalaniu rezydencji podatkowej firmy czynniki takie jak:

• miejsce, w którym organizacja ma siedzibę (zarejestrowana);
• miejsce podejmowania kluczowych decyzji zarządczych;
• miejsce spotkań członków zarządu;
• miejsce, w którym znajduje się biuro i odbywa się raportowanie;
• miejsce, w którym mieszkają i gromadzą się akcjonariusze.

Nie bez znaczenia jest także forma organizacyjno-prawna prowadzenia działalności. Na przykład, jeśli jest to spółka osobowa z nieograniczoną odpowiedzialnością, wówczas brana jest pod uwagę rezydencja podatkowa wspólników.

Jeśli masz do czynienia z sytuacją, w której trudno jest ustalić rezydencję podatkową firmy, kropka nad „i” pomoże Konsultant Nalog.nl - kontakt!

Jakie informacje są przesyłane do urzędu skarbowego?

Jeżeli instytucja finansowa określi zagraniczną rezydencję podatkową klienta, wówczas do służby podatkowej przekazywane są:

1. dane osobiste (imię i nazwisko / nazwa firmy, adres, data i miejsce urodzenia / rejestracji, kraj rezydencji podatkowej, NIP osoby);
2. dane finansowe (numer rachunku lub polisy ubezpieczeniowej, wartość salda lub polisy, dochód procentowy, wpływy ze sprzedaży produktów finansowych, takich jak papiery wartościowe).

Co się dzieje z danymi?

Dane przekazywane są corocznie do krajów uczestniczących w wymianie informacji podatkowych. Tam są analizowane i weryfikowane. Z kolei Holandia otrzymuje również informacje z krajów uczestniczących w KSR. Dane osobowe są chronione. Ważną rolę w tym zakresie odgrywa Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).