Według Statistics Netherlands w 2018 roku do kraju przybyło 191 imigrantów. Zdecydowana większość (000 110) pochodziła z krajów członkowskich UE lub innych krajów europejskich: Liechtensteinu, Norwegii, Islandii i Szwajcarii. Urząd Statystyczny opublikował badanie motywacji, które motywują ludzi do podróżowania do Holandii.
Uderzające jest to, że prawie 40 procent migrantów opuściło kraj w ciągu dziesięciu lat. Holenderski Urząd Statystyczny przeanalizował dane imigracyjne za 2009 rok, aby dowiedzieć się, dokąd udali się ludzie, którzy przyjechali do Holandii. Wiele osób ubiegających się o azyl wróciło do swojego kraju lub przeniosło się do innego kraju. W 2009 r. Najwięcej wniosków o azyl napłynęło z Somalii, Iraku, Afganistanu, krajów byłego Związku Radzieckiego i Iranu. Ten sam obraz obserwuje się wśród pracowników migrujących spoza Europy. Nieco ponad trzy czwarte osób, które przyjechały do Holandii w 3 roku, wyjechało w ciągu następnych dziesięciu lat. Jednak w ciągu ostatnich dwudziestu lat liczba pozaeuropejskich migrantów zarobkowych i studentów spoza Europy stopniowo rosła.
Spotkanie rodzinne
Głównym powodem 81 000 imigrantów spoza UE lub Europejskiego Obszaru Wolnego Handlu było ponowne zjednoczenie rodzin lub edukacja. Dotyczy to jednej trzeciej migrantów spoza Europy w 2018 roku. Pięć krajów, z których przybywają nowi członkowie rodziny, to Turcja, Maroko, Surinam, Stany Zjednoczone i Filipiny.
Nieco ponad 20 procent osób spoza Europy przyjechało do Holandii do pracy. Kolejne 20 procent przyjechało na studia, a najmniejszą grupę (16 procent) stanowili migranci ubiegający się o azyl.
Rozszerzenie UE
Oprócz wojen decyzje polityczne za granicą wpływają również na przepływy migracyjne w Holandii. Widać to wyraźnie na przykładzie pracowników z krajów Europy Wschodniej.
Dzięki rozszerzeniu UE znacznie zwiększył się napływ migrantów zarobkowych do Holandii z Polski, Rumunii i Bułgarii. Prawo europejskie daje im prawo do pracy w Holandii bez pozwolenia na pracę.
Polityka rozczarowań
Na wielkość imigracji wpłynęły również różne środki polityczne i administracyjne w Holandii. Czasami zastanawiają się, jak zachęcić ludzi do przyjazdu do Holandii, innym razem, aby ich odstraszyć.
W szczególności polityka azylowa jest nastawiona na łagodne rozczarowanie. Doskonałym tego przykładem jest ustawa o cudzoziemcach, która została uchwalona w 2001 roku. To znacznie skomplikowało procedurę azylową. Na przykład, w zależności od sytuacji w kraju lub regionie, możliwość ochrony zbiorowej jest znacznie ograniczona. Również w 2004 r. Zwiększono wymagania dochodowe potrzebne do łączenia rodzin. Osoba, która chce przywieźć swojego partnera do kraju, musi zarabiać co najmniej 120 proc. Płacy minimalnej. Obecnie partnerzy muszą również zdać egzamin integracyjny, zanim będą mogli przyjechać. Ponadto limit wieku, w którym dozwolone jest założenie rodziny, został zwiększony z 18 do 21 lat.
Jednocześnie w 2004 r. Uruchomiono system przyciągania do kraju wysoko wykwalifikowanych migrantów. Gabinet Ministrów wyraził nadzieję, że w ten sposób pobudzi gospodarkę opartą na wiedzy. Celem programu jest maksymalne uproszczenie procedur przyjmowania wysoko wykwalifikowanych pracowników migrujących (wysoko wykwalifikowanych migrantów) spoza Europy.
Data publikacji: 13.08.2020
