დოკუმენტების ლეგალიზაცია აუცილებელია იმისთვის, რომ ერთ ქვეყანაში გაცემულ დოკუმენტს ჰქონდეს იურიდიული ძალა და გამოიყენოს იგი სხვა ქვეყანაში. თანამედროვე მსოფლიოში არსებობს დოკუმენტების ლეგალიზაციის რამდენიმე ტიპი:
- აპოსტილი - ჰააგის კონვენციაში მონაწილე ქვეყნების ინსტიტუტებისა და ორგანიზაციების მიერ გაცემული ოფიციალური დოკუმენტების სპეციალური ბეჭდის დადების წესი, რომელიც აუქმებს უცხოური ოფიციალური დოკუმენტების ლეგალიზაციის მოთხოვნას, 5 წლის 1961 ოქტომბრით.
- საკონსულო ლეგალიზაცია - ლეგალიზაციის უფრო რთული პროცედურა, რომელიც გამოიყენება იმ ქვეყნების დოკუმენტების მოსამზადებლად, რომლებიც არ შეუერთდნენ ჰააგის კონვენციას. მისი არსი მდგომარეობს იუსტიციის ან შინაგან საქმეთა ორგანოებში დოკუმენტის დამოწმებაში, შემდეგ კი დანიშნულების ქვეყნის საკონსულოში დოკუმენტის გაცემის ქვეყანაში.
ლეგალიზაციის დროს მოწმდება, გაცემულია თუ არა დოკუმენტი სწორი პირის ან დაწესებულების მიერ. ლეგალიზაცია ხორციელდება შტამპის ან სტიკერის საშუალებით. შემდეგ დოკუმენტი მზად არის გამოსაყენებლად ნიდერლანდებში.
ასევე არსებობს საპირისპირო სიტუაციები, როდესაც ნიდერლანდებში საჭიროა დოკუმენტის ლეგალიზაცია სხვა ქვეყნებში გამოსაყენებლად. ლეგალიზაცია ხდება სასამართლო ორგანოების მიერ აპოსტილის დადებით.
ლეგალიზაციის პროცესს შეიძლება გარკვეული დრო დასჭირდეს, ამიტომ პროცედურა წინასწარ უნდა დაიწყოს.
უფრო მეტი ჩვენს მუხლი
გამოქვეყნების თარიღი: 13.11.2020.
